Rosalía

O venres 24 de febreiro, polo serán, lembrei a Rosalía.

( E sentínme afortunado !)

Convocados pola asociación de  veciños Doutor Maceira de Conxo , e pola Plataforma en Defensa do Sar, ducias de composteláns, estudiantes e curiosos , lembramos, na Praza de Vigo, os 175 anos que cumpriría a nosa poetisa inmortal.

Foi moi entrañable.

Marilar Aleixandre e Anxo Angueira 

puxeron sentimento e paixón, recitando versos míticos da nosa galega egrexia...

E pra rematar, plantamos pensamentos ( viola tricolor ), unha das favoritas de Rosalía, e un carballo ( quercus robur ), para lembrar ese cumpreanos.

...

De volta na casa, voltei ós vellos libros para ler a deprimente ( aínda  agora , e daquela ? ) historia dunha rapaza chamada Tareixa Castro ( orfa de pai e nai desde os 25 anos) que paríu  - con 33 anos - nunha casa , do Campo de San Xosé – hoxe Praza de Vigo -, a unha nena batizada ,  na capela do Hospital Real , como María Rosalía Rita...

”de pais incógnitos”