AS MIÑAS ÁRBORES: EXOTICAS NA PRAZA ROXA

Ola amigos!

Tal e como vos prometín na anterior, hoxe vou falar de duas árbores,para mín, do mais fermoso e chamativo. E que teñen en común, amén de desaparecer ca piqueta que furará a Praza Roxa( agora parece que xa non importa que haxa unha corrente de auga soterrada), a sua orixe en lonxanos lugares.

Escomenzo pola Araucaria bidwillii Hook.

Atópase o único exemplar desta especie moi perto da Rúa; pechando o lado leste da Praza o seu verdor intenso, inconfundible e perenne, rube cara o ceo,ergueitas as suas pólas; fixádevos ben, pois é unha característica excecpcional ver, a un tempo, o xeito de medrar as pólas....as mais noviñas case verticais cara arriba; as medianas: en horizontal, extendéndose  coma brazos abertos. As mais vellas: caendo suavemente cara abaixo....estando case todo o toro cuberto de pólas por ser un exemplar aínda novo (chegan a vivir moitos de anos, menos ésta,claro)

É natural de Australia, onde os aborixes chámanlle “bunya”, algo así como árbore alta, pois chega a acada-los 50 metros de altura e os 2,50m. de diámetro.

Do mesmo xeito que as outras araucarias  semellantes( araucana, angustifolia, heterophylla) a súa semente fermentada produce un augardente, que alí chaman “muday” e tamén a utilizan para facer fariña, sopas,etc.

Aproveitan a madeira,descortezada, que se deixa tornear ben, facendo mobles, postes, puntales...

Podedes tocala e acariñala; as  follas puntiagudas e retortas non fan dano nin pinchan....Se queredes comparala  cunha irmá, ide a Bonaval: alí no medio de alciprestes está outro exemplar; son os dous que eu coñezo e que visito de vez en cando para recrearme no seu verdor, tan atractivo, e para ve-los progresos no seu camiño dereito cara as nubes....paga a pena e non cansa!!

Para falar da segunda e derradeira árbore do artigo de hoxe direivos que escomenza a aparecer nos xornais como  “árbore da vida”...polas plantacions simbólicas de exemplares, por parte de nenos(día do medio ambiente) ou de mulleres( día internacional da muller)

Está moi ben esta denominación  pois ademais ten duas xustificacións moi traídas o caso:

É unha especie que se pode considerar un fósil vivente, pois está emparentado directamente con especies que viviron hai cen millons de anos!!!!-unha vida excepcionamente longa que chega ata hoxe-

A outra acepción corresponde o seu carácter sanador; como remedio variado para moitas e perigosas enfermidades....hoxe están descubrindo que é bastante eficaz no tratamento e prevención de: anxina de peito; arterioesclerosis; embolias; depresión; falta de memoria (alzheimer)....co que isto supón no alongamento de vida para as persoas. (En Alemania, é a pranta mediciñal mais vendida dende hai dous anos)

Efectivamente, falo do  Ginkgo biloba, tamén chamado árbore dos corenta escudos; o seu nome procede do chino Ging-kyo(árbore sen folla en inverno) e biloba ós dous lóbulos das follas-con forma de abano e nerviación case paralela, que non se cruza-.

O exemplar da Praza Roxa está o pé do bidueiro e perto do magnolio grande.

É inconfundible pois é o mais alto de todos. E un exemplar novo, masculino (adoítase non poñer-los exemplares femininos nos paseos e parques pola sua semente: tan boa para a mediciña e non tanto para os paseantes e curiosos; o pisa-la ou ó fermentar, produce un cheiro acedo coma cando a manteiga se pon rancia, lembrades?. Mirade tamén como as súas poliñas en lugar de extenderse en horizontal-como fan na pranta feminina- medran cara arriba, casi paralelas o toro, facendo unha gallada(ou unha V aberta).

Afortunadamente en Santiago temos fermosos exemplares que destacan pola sua copa elegante e chamativa neste tempo de verán: unha parella no xardín de Fonseca-frente a Correos- tres exemplares no Estanque do Campus- dous no paseo central da Alameda-pertiño da fonte de mármore branca.....( No outono, hai que facer esta Ruta: observar-las folliñas como se poñen dunha cor marela dourada, tan delicada, e tan propia desa estación melancólica....é unha regalía para ó espiritu!!.

Por iso da mágoa que fagan desaparecer este exemplar , en lugar de traerlle unha parella que sería o mais axeitado.

Bueno, amigos, rematar dicindo que  é unha árbore sagrada para chinos e xaponeses; a Europa chegou por medio do botánico holandés Kaempfer, en 1727...e  no sur da China hai bosques naturales desta especie tan excepcional.

Se dempois de pasear pola cidade percorrendo a ruta do Gikgo, queredes parar nalgunha herboristería ou farmacia....alí veredes as distintas presentacións que se fan:

-polvo de follas ; extracto fluido; extracto seco; solución non alcohólica; tisana....con todo, non vos mediquedes sin falar co voso medico!!!!.

Gracias  a Raigame, e tamén O Pichel. Ata sempre.

 
               Antón da Sobreira